شعرجديدي از دکتر عليرضا نوربخش

چـه شـود

صنما عشق تـو دارم که تـو خوبي و صفايي ............... تو مرا در دل و جـاني، که تو روحي و نوايي

اگـرم به مهـر خـواني و گـرم به قهـر رانـي ............... به کجـا روم که جـز تـو نبـود مـرا خـدايي

منم و عشق تو جـانا، که تـو درمان و دوايي

منم آن خـاک ره تـو، تـو همه مهر و وفايي

شـده گمگشته به کويـت به اميـد سـارباني ............... کـه رهـانـدم ز هستي، بپـرم بـه آشيـانـي

تـو مرا به عشق خـواني و لبت به مشکباري ............... نبـود به هـر دو عالـم چـو تـو يـار مهرباني

منم و عشق تو جـانا، که تـو درمان و دوايي

منم آن خـاک ره تـو، تـو همه مهر و وفايي

نه هـواي غيـر دارم، نـه دعـاي صبحگـاهي ............... همه شب در انتظـارت، به اميـد يک نگاهي

که بسـوزدم تـن و جـان نبـود مـرا نشـاني ............... دهدم به بـاد يکسر همه شب بـه هر پگاهي

منم و عشق تو جـانا، که تـو درمان و دوايي

منم آن خـاک ره تـو، تـو همه مهر و وفايي

تـو مرا سـرو و روانـي تـو مرا يـار و نگـاري ............... چو رخت جلـوه نمـايد نبـود صبـر و قراري

تـو که بخشنده نـوري، منـم و آه و رضـايي ............... چه شود تا که به چشمم قدمي پاي گذاري

منم و عشق تو جـانا، که تـو درمان و دوايي

منم آن خـاک ره تـو، تـو همه مهر و وفايي

دکتر عليرضا نوربخش

27 دسامبر 2019، بمبوري