تـجـــريــد

از: دکتر عليرضا نوربخش

ترجمه: صفورا نوربخش

       "وابستگي" به دنيا ذهنيّتي است که مانع آزاد شدن از بند روابط، خواست‌ها، مالکيّت‌ها، ترس‌ها، رأي‌ها و نظرها مي‌شود. در مقابل "تجريد"، يا بريدن از دنيا، نگرشي است براي آزاد شدن از اين بندها، که به آدمي اجازه مي‌دهد بدون احساس ندامت يا افسوس و بدون تحريف ناشي از توجّه دايم به وابستگي‌ها در دنيا عمل کند. مثال فراگيري از وابستگي، توجّه و تلاش ما براي ثروت‌اندوزي است. نياز ما به پول براي رفع احتياجات بنيادي خود و ديگران از خورد و خوراک و لباس گرفته تا مَسکن، امري مسلّم است. اما هنگامي‌که وراي احتياجات خود، ثروت‌اندوزي مي‌کنيم و پي در پي در آرزوي پول و ثروت بيشتري هستيم و در هراس از دست دادن پول يا نداشتن پول کافي، به ثروت‌مان وابستگي پيدا مي‌کنيم، در نتيجه افکار و رفتارمان آلوده‌ي اين نگراني‌ها مي‌شود.

       بيشتر طريقت‌هاي معنوي در تعليمات خود، اغلب در مورد وابستگي به دنيا به آدميان هشدار مي‌دهند و از نتيجه‌ي مُهلک وابستگي به آن پرده برمي‌دارند. در تعليمات بودا، وابستگي به رنج منتهي مي‌شود، چرا که بسياري از آرزوها و خواسته‌هاي ما غير قابل دسترسي است .....