طریقِ عشقِ جـانـان چیست؟ در دریایِ خون رفتن
مَـدان آسـان، که دشـوارست رَه بـی رَهنَمون رفتن
گـرَت هِمّـت بــدونِ او فـرو آمــد، بــرو، مَنشیـن
کـه راهِ عشـق نتـوانـی بـه همّـت‌هـایِ دون رفتـن
نیـایـی در ره مَـردان، مـگـر کـز خـود بُـرون آیـی
وگر هِمّـت شود مَـرکب، تَـوان از خـود برون رفتن
اگر اَنـدیشـه‌یِ هر کس بُـرون آری ز دل، زآن پس
همـه کـس را چـو اَنـدیشه، تَـوانـی در درون رفتن
اگر چـون خـاکِ ره خـود را به زیرِ پـایِ سِیـر آری
تـوانـی بـر هــوا آنـگــه چـو چَــرخِ آبگـون رفتن
نگویم بعد ازین کز خود چو مـوی از پوست بیرون آ
که این دشـوار و، آسانست اندر رگ چو خون رفتن
وَر ایـن حـالـت مُیسّـر شـد، بیـاسـا سیفِ فُرغـانی
که رنـجِ مَـرکـب و مَـردست از منـزل فُـزون رفتن
سیف فرغانی