سـاقـي نـامـه

الهـــي بــه پــاکــان و دريــادلان ......................... بـــه دردآشنــايـــان دل بيـکــران

بـه آنـان کـه مسـت صفـاي تـوانــد ......................... فنــا از خــود و در بقــاي تــوانــد

الهـي بـه عشــاق بـي چـون و چنـد ......................... کـه جـان داده در عشـق تـو پايبنـد

بـه آنـان کـه جـز تـو ندارنـد دوست ......................... کـه غير تـو ديگر همه رنگ و بوست

بـه آنـان کـه در خـدمـت کـردگـار ......................... بـه خلقـي کمک کـرده در روزگــار

بـه درمــان جمعـي شـده غمگسـار ......................... پــر از مهــر بـاشــد دل و انکســار

بـه آنــان کـه نـام تـو در دل بـرنـد ......................... چـو قطـره روان گشتـه دريـا شـوند

بــده سـاقيــا مــي ز جــام السـت ......................... ز خـاطـر بـرد يـاد هـر بـود و هست

دل آلــوده گشتــه بــه زنگـار غــم ......................... مـي‌اي ده کـه آتش زنـد بيش و کم

ز غــوغــاي هستـي مــن آشفتـه‌ام ......................... مـي‌ام ده کـه بس نـاتـوان خستـه‌ام

از آن مـي کـه از ملـک کثـرت رهم ......................... بـه دنيـاي وحـدت بـه مستي جهـم

از آن مـي کـه از خويشتن گـم شوم ......................... ز پيمـانـه يکـسر ســر خــم شــوم

از آن مـي که جـز عشق حاصل نبود ......................... بـه مهــرت بيــاميـزدم تــار و پـود

که بي عشق تو زندگي مرده‌گي است ......................... تلاش معـاش است و بيهـودگي است

الهــي دلـــي ده ز عشقــت فــزون ......................... کـه مستــانه گــردم سـراسـر درون

مـرا عشـق خـود ده کـران تا کـران ......................... کـه جـز تــو نبـاشـد مــرا آرمــان

عليرضا نوربخش

جمعه 23 مهرماه 1400، 15 اکتبر 2021، بمبوري