وب‌سايت مجله صوفي (شماره 106)                                                                                    

                             .   https://farsi.sufijournal.org


قضاوت

دکتر عليرضا نوربخش

ترجمه: دکتر صفورا نوربخش

انسان‌ها در ابتدا با شکار حيوانات و جمع‌آوري گياهان غذاي خود را تامين مي‌کردند. براي حفظ بقا مجبور بودند تا در برخورد با هرچيز به سرعت موقعيت خود را بسنجند و قضاوت کنند. بايد تشخيص مي‌دادند که حيواني که در مقابل آن هاست خطرناک است يا نه، گياهي که موجود است سمي ست يا مفيد، انسان ديگري که طرف آن‌هاست دوست است يا دشمن. لذا انسان بايد اين موضوع را به سرعت مي‌سنجيد تا قادر باشد واکنش مناسبي نشان دهد و از خطر مصون بماند. اما انسان اين مکانيزم ضروري براي بقا را چنان گسترش داد که غريزه‌اي که براي حفظ بقا الزامي بود به تدريج به حيطه‌ي اخلاقيات کشانده شد و به قضاوت خوب و بد تعميم پيدا کرد.

 

ادامه ...

رفيق عشق

نگـر کـه پيـر مغـان بـا شمـا چـه مـي‌گـويـد

غـم جهـان چـه خـوري چـون زمانه مي‌شويد

دلـي کـه عشـق نـدارد بسـان شب سيـه است

ره ستيــزه‌ي اربـــاب کينــه مـــي‌جــويــد

رفيـق عشـق و وفــا بيـن کــه در ســراي بلا

رهــي کــه جـانـب دلبـر بــود همـي پـويـد

بکــوش بــه يــاري درمــانـدگـان شيـدا دل

گــذر ز صحبـت ابـلـه کـه کـذب مـي‌گـويـد

ز خـويشتـن بـرهــد بس بـه اوج و در پــرواز

هــرآنکــه گــل بستــانــد ز دلبـرش بــويـد

سرشت بذر خراب است نه خاک اين درگاه

اگــر کــه مهــرگيـاهـــي دگــر نمـي‌رويــد

تـو نـوربخـش بـه حـذر بـاش ز مردم بـي مهر

شــراب عشـق بطلـب تـا کـه مستـي افـزويـد

عليرضا نوربخش

شنبه 27 مرداد 1403، 17 اوت 2024، بمبوري

 


آدرس جديد وب سايت ديوان نوربخش

به سه زبان فارسي، انگليسي و اسپانيايي

Https://WWW.divan-nurbakhsh.org

 



 

(رباعیات 3)

از مهـر تـو ای نشئه‌ی جـان‌هـا مستم ............... بـا پـای تــو از خـویش رهــا وارستـم

سـوگنـد بــه عشـق نـازنینـان جهـان ............... از کــوی وفــایـت نــروم تــا هستـم

******

خـوبــی و بــدی مبحث اخـلاق بــود ............... در دایـــره‌ی انفــس و آفـــاق بـــود

کی فکر خطا کند به عمرش شب و روز ............... آنکس کـه به دوست جمله مشتاق بود

******

از شیر و پلنگ و گربه و گرگ و عقـاب ............... در حـال شکارنـد بـه خشکی و بـه آب

لیکن چو کشند صید خـود در هر حال ............... آن دفع گرسنگی است نـی بهر عـذاب

******

شادم که تـویی همیشه در جـان و دلم ............... بـا عشـق تـو آفـریـده شـد آب و گلـم

شد بهره‌ی خلق بیش و کم از زر و زور ............... در کـون و مکان جـز تـو نبوده حاصلم

******

در دیـر مغـان شـراب صـافی مینـوش ............... بـا پیـر مغـان در ره جانـان میکـوش

از خویش گـذر کن بـه جمالش دل باز ............... تـا یـار تـرا مست کنـد هـم مدهـوش

علیرضا نوربخش

پنجشنبه 22 شهریور 1403، 12 سپتامبر 2024، بمبوری




منتشر شد      
انگلیسی -   اسپانیایی -   روسی -   آلمانی -   استرالیا -   سوئدی -   ایتالیایی -   فرانسوی -   بلغارستانی -   اکراینی -   نیوزیلندی -   هلندی -   لهستانی -   کانادا -   بوستون آمریکا -   چک
ویکی پدیا سلسله نعمت اللهی -   ویکی پدیا جواد نوربخش
کلیه حقوق و مطالب این سایت متعلق به سلسله نعمت اللهی می باشد. استفاده و نشر مطالب آن با ذکر منبع آزاد می باشد